به نام دوست که نام دوست لایق اوست

تو مرا...

آنقدر آزردی...

که خودم کوچ کنم از شهرت...

بکنم دل ز دل چون سنگت...

تو خیالت راحت...

می روم از قلبت ...

می شوم دورترین خاطره در شب هایت

تو به من می خندی..

و به خود می گویی:

باز می آید و می سوزد از این عشق ولی..

بر نمی گردم نه!!!

می روم آنجایی

که دلی بهر دلی تب دارد...

عشق زیباست و حرمت دارد...

تو بمان...

دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلت

سرد و بی روح شده است..

سخت بیمار شده است..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: